Bitwa pod Negapatam (1758)

Bitwa pod Negapatam

wojna siedmioletnia (III wojna w Karnatace 1757-1763)
George Pocock
Czas	1758
Miejsce	Negapatam
Terytorium	Indie
Wynik	Bez rozstrzygnięcia; strategiczny sukces brytyjski
Strony konfliktu
Wielka Brytania Francja
Dowódcy
George Pocock Anne Antoine d'Aché
Siły
7 okrętów liniowych 8 okrętów liniowych i eastindiamenów
Straty
31 zabitych i 166 rannych 250 zabitych i 600 rannych
Położenie na mapie Indii miejsce bitwy
10°46′N 79°50′E/10,766667 79,833333

Bitwa pod Negapatam miała miejsce 3 sierpnia 1758^[a] w trakcie III wojny w Karnatace, będącej kolonialnym frontem wojny siedmioletniej.

Do bitwy doszło kilka miesięcy po bitwie pod Cuddalore. Eskadra angielska George Pococka (7 okrętów) w 25 lipca 1758 r. pojawiła się w rejonie Pondicherry, gdzie 28 napotkała francuską eskadrę stojącą na redzie. Francuzi podnieśli kotwicę i odpłynęli do Porto Novo. Przez następne kilka dni eskadry, wykorzystując zmienne wiatry (bądź będąc unieruchamianym przez ciszę) na zmianę napotykały się i traciły z oczu. Wreszcie, o świcie 3 sierpnia Pocock napotkał okręty d'Aché koło Negapatam, ustawione w linię bojową^[1]. Z wyjątkiem okrętu flagowego „Zodiaque”, francuskie jednostki były silnie uzbrojonymi eastindiamenami^[2].

Linię francuską prowadził silny „Comte de Provence” (74 działa), więc Pocock nakazał 64-działowemu „Elizabeth” zajęcie wiodącej pozycji w miejsce słabszego „Tigera”. Nim doszło do walki, Anglików unieruchomił sztil. Francuzi, pchani bryzą lądową przepłynęli za brytyjskim szykiem, ale ok. 11, gdy podniosła się bryza morska, znaleźli się na zawietrznej i Pocock nakazał atak, wykorzystując sprzyjające warunki. Starcie rozpoczęło się przed godziną 13. Na prowadzącym „Comte de Provence” wybuchł pożar i okręt wycofał się z linii, jego następca „Duc de Bourgogne” przejął ciężar ataku „Elizabeth”. Kolejny w szyku „Zodiaque” odniósł uszkodzenie steru i wyszedł z linii, a gdy tylko do niej powrócił, wybuch działa i pożar spowodował kolejne awarię steru i zderzenie z „Duc d’Orléans”. Splątane okręty znalazły się pod ciężkim ogniem brytyjskim, podobnie jak kolejne dwa, „Condé” i „Moras”. Gdy francuskiemu admirałowi udało się uwolnić swój okręt ze splątania, dał sygnał do odwrotu. Brytyjczycy mając poważnie uszkodzony takielunek ścigali go, ale o godzinie trzeciej Francuzi znaleźli się poza zasięgiem ognia. Pościg trwał do wieczora, aż z zapadnięciem zmroku Brytyjczycy zakotwiczyli. Flotylla francuska podążyła do Pondicherry, gdzie zakotwiczyła pod osłoną dział fortów^[1].